lieve volgers van Bossche Buik,
De mensen die mij goed kennen weten dat ik normaal niet zo snel publiekelijk een kant zou kiezen en iedereen te vriend wil houden, maar er zit me iets dwars en er moet mij iets van het hart.
Ondanks dat ik tussen Aswoensdag en oktober eigenlijk liever niet te veel over Oeteldonk wil lezen, kan je er nu al niet meer omheen. De laatste tijd is Oeteldonk veel negatief en vooral eenzijdig in het nieuws. Zo ook de afgelopen week rondom vrouwen in het protocol. A.d.h.v. een reactie die ik heb geplaatst onder een bericht van DTV, kreeg ik een uitnodiging voor een gesprek, maar ik heb besloten om mijn tegengeluid ook publiekelijk te geven. Je mag het wel of niet met mij eens zijn, maar onderstaande brief (lees verder onder de foto) is geschreven vanuit mijn persoonlijke ervaringen en mening.
Beste …,
Dankjewel voor je uitnodiging. Ik wil op zich best een keer het gesprek met je aangaan, maar ik weet niet of ik hier de juiste persoon voor ben, aangezien ik niets te zeggen heb over het nemen van grote beslissingen rondom Oeteldonk. Ik heb er echter wel een mening over.
Ik vraag me niet per se af wie jullie zijn, want ik herkende in ieder geval een deel van jullie als delegatie is van Prinses Carnaval (Querida).
Ik stelde op Instagram en Facebook de vraag of de mensen die de aanvraag om “meer vrouwen in Protocol” hebben ingediend ook vrijwilliger zijn bij de OC, of oprecht interesse hebben getoond in het spel, dat al bijna 11×11+2×11 jaar wordt gespeeld.
De vragen die ik stelde zijn niet alleen op de aanvragers gericht, maar ook op de mensen die hierin meestemmen. Ik krijg nu een beetje het gevoel dat het stukje ‘gelijkheid’ of juist ‘diversiteit’ meer als middel dient, dan als het daadwerkelijke doel.
Als we over gelijkheid in Oeteldonk gaan praten, zou ik bijvoorbeeld het liefst enkel blauwe kielen en gebreide dassen zien, maar dat is mijn persoonlijke protocollaire mening. Ik vind het immers ook leuk wanneer je kan zien dat iemand helemaal zijn of haar best heeft gedaan iets persoonlijks te maken van zijn of haar kiel of jasje.
Ik vraag me af of iedereen die nu ‘ja’ roept tegen meer vrouw en instemt met jullie, tijdens carnaval het spel ook echt spelen, of gewoon heerlijk in kiel of jasje, lid of geen lid van de OC, staan te feesten en niet eens weten wat het verschil is tussen Prins, Peer of Querida. Roepen zij nu wellicht gewoon ‘Ja’ omdat dingen als gelijkheid, meer vrouw en genderneutraal in deze tijd wel lekker pakkend klinken omdat het zo actueel is? Of omdat ze toevallig de buurvrouw zijn van het gezin dat 2 jaar geleden een voorlopige ‘nee’ als antwoord kreeg op het verzoek van een prinses in de jeugdprinsengroep?
Wat is nu precies de wens? Mocht Amadeiro ooit een Amadeira worden, zoals de wens nu lijkt, stopt Querida dan met bestaan of is het de bedoeling dat het verhaal van Querida wordt toegevoegd aan het protocol?
Wat ik jammer vind aan de manier waarop dit in gang wordt gezet, is dat je eigenlijk als buitenstaander een vereniging wil veranderen. Je hoeft geen lid te worden van de OC, als je het niet passend vindt. Ook zonder lid te zijn van de OC kan je genieten van het feest der feesten. Wel lid zijn zorgt er echter gewoon voor dat de dingen die nu worden georganiseerd, mogelijk gemaakt kunnen worden. Die kosten immers veel geld. Dat de OC zoveel leden heeft, komt door het enorme draagvlak wat er in al die jaren is gecreëerd.
Iedereen is vrij om zelf een vereniging te starten en zoals ik op jullie website las, werken jullie ook vanuit donaties en sponsoring, dus je bent vrij om je ding te doen, zoals alle andere clubkes, verenigingen, evenementen en moderne muziekskes. Dit stond ook in de brief beschreven die jullie van de OC hebben ontvangen en waar ik in jullie verhaal naar de gemeenteraad, de inhoudelijk al genomen stappen van de OC rondom jullie wensen, niet heb horen noemen. Oeteldonk inclusiever maken gaat namelijk verder dan alleen de discussie man, vrouw e.a. genders. Jullie kiezen ervoor om dit politiek te maken, bij het Bossche bestuur, dat overigens ook uit voornamelijk mannen bestaat.
Ik ben zelf als kind niet opgegroeid met het protocol, maar heb me er op latere leeftijd in verdiept en ben verliefd geworden op het sprookje! Ik ben als kind wel opgegroeid met theater en spel en heb me als half Aziatisch en Bosch meisje nooit afgevraagd waarom bepaalde (hoofd)rollen uit een andere tijd of omgeving zijn bedacht, zoals ze zijn bedacht. Sterker nog, bij de ‘Sound of Music’ werd ik om m’n Aziatische achtergrond afgewezen en bij de ‘Lion King’ was ik te wit. Ik voelde me niet gediscrimineerd. Wel wat teleurgesteld natuurlijk, maar ik vond het eigenlijk wel logisch. Ik denk dat iedereen die dit leest zich hier een voorstelling bij kan maken, waarom ik de rol niet kreeg, ongeacht wat je mening hierover is.
Maar als we echt voor die gelijkheid willen gaan, zou ik bijvoorbeeld graag zien dat er meer mannen het basisonderwijs in gaan, aangezien de meeste kinderen in de leeftijd van 2,5-12 jaar voornamelijk een vrouw als rolmodel zien. Niet per se een bestuurlijke rol, maar wel fundamenteel voor ontwikkeling en toekomstbeeld. Dat lijkt me toch ook wel meer invloed hebben op een kind, dan drie dagen naar mannen zwaaien in een mooi kostuum op een koets, die een rol spelen.
Wat Oeteldonk zo geweldig maakt is dat iets wat ooit als een rebels spel begon, uitgegroeid is tot een van de mooiste dingen van onze stad. Het is immers uniek dat een hele stad feest mag vieren op z’n eigen manier (met of zonder interesse in het spel), dankzij de vele evenementen, clubkes, samenwerkingen met ondernemers en gemeente en de geweldige hoeveelheid vrijwilligers, die achter het huidige spel staan.
Om veranderingen aan te brengen is er draagvlak nodig van o.a. al die vrijwilligers, omdat ze zo kostbaar zijn en dit moet nou eenmaal in kleine stapjes (Daantje Woenders is er nu, kei vet!). Door het soort acties als die jullie hebben ondernomen, krijg ik het idee dat juist mensen met de hakken in het zand gaan en de OC weer opnieuw kan beginnen.
Jullie spraken namens alle vrouwen, maar ik vraag me ook hierin af of ‘alle vrouwen’ hierom vragen. Zeker ook toen je begon over die ‘crisis’ die er heerst binnen de OC. Mij kwets je zelfs een beetje persoonlijk met deze opmerking. En ook al spreek ik voor mezelf, ik denk dat meer mensen er met mij zo in staan. Ik ben een actieve vrijwilliger voor een vereniging die zich het hele jaar inzet om iets moois te borgen en verzorgen en zelfs de bestuurlijke lui, nee, niet de spelers die je in beeld ziet, maar die mensen die dus in commissies zitten, minister zijn, of bij het BP horen, zijn ook allemaal vrijwilliger.
Wie van jullie waren erbij toen deze ‘crisis’ tijdens een openbare BP vergadering werd besproken, of kwamen met een mooi plan voor een passende oplossing? Heb je überhaupt enig idee waar de crisis over ging? En wie van jullie heeft bij evenementen meegedraaid of gesprekken gevoerd met gemeente over veiligheid, bijvoorbeeld met de paarden, hekken en andere zaken?
In principe mag iedereen meelopen met de intocht dankzij gesprekken die vanuit OC worden gevoerd en acties die worden ondernomen. Ik vraag me af of jullie je met de uitgesproken wens van afgelopen week, beseffen dat je veel meer onder de loep legt, dan wellicht de bedoeling is. Want er werd bijvoorbeeld ook over subsidie gesproken, maar zonder geld zou de bouwhal bijvoorbeeld niet kunnen bestaan. Waar gaan we de geweldige wagens dan op de maandag vandaan toveren?
Nogmaals, ik wil best een keer met je praten, maar misschien is het eerst goed om te horen vanuit jullie, wat nu echt concreet jullie wens is.
Wil je echt iets betekenen voor iedereen in Oeteldonk? Stel jezelf verkiesbaar als lid van het BP, meld je aan als vrijwilliger, start bij een commissie of ga in gesprek met de mensen die hier echt wat in kunnen betekenen.
Want na de brief vanuit OC die jullie hebben mogen ontvangen, de raadsvergadering en het artikel in de krant, waarin de Burgervaojer zijn naam niet eens goed geschreven staat, voelt het voor mij niet als een samenwerking willen aangaan, maar als de OC zo ver naar beneden halen tot je je zin krijgt. En dat voelt heel naar!
Oeteldonkse groet, Kelsey (vrouw en een gelukkige vrijwilliger bij OC1882)
